Wanneer er over geld in de voetballerij wordt gesproken, hangt hier vaak een negatief beeld bij. Het clichébeeld is inmiddels ontstaan dat de oliesjeiks geen benul hebben van wat ze doen wanneer ze een club overnemen. ''Het geld is op en er moet bezuinigd worden. Daar is iedereen het over eens. Dit houdt echter in dat de spelerssalarissen omlaag moeten, want bij alle clubs bepaalt de post spelerssalarissen zeventig procent of meer van de begroting. Spelers met een doorlopend contract zijn nog even spekkoper, maar zodra de verbintenis afloopt, moet een prof rekening houden met een sterk verlaagde aanbieding. '', verklaarde Johan Derksen eens. Het geld is echter niet op. Er moet ook niet bezuinigd worden. Clubs als Manchester City en Paris Saint Germain werden overgenomen en dat heeft voor beiden clubs alleen maar positieve effecten gehad. We gaan een ander voorbeeld nemen; Cristiano Ronaldo maakte in 2009 een transfer van Manchester United naar Real Madrid voor 94 miljoen euro.
Een storm van kritiek was het gevolg. ''Geen één speler is zoveel waard'', was een veel gehoorde vorm van kritiek. Anderen vonden dat de voetbalwereld aan het verloederen was: het ging steeds minder om voetbal en steeds meer om de cash. Zo waren er vanuit alle hoeken van de wereld criticasters die hun bedenkingen hadden bij de zogenoemde vercommercialisering van het voetbal.
Wat bovenstaand transferbedrag betreft: het was toentertijds weliswaar een record, toch viel het nauwelijks verrassend te noemen dat zo'n bedrag betaald werd voor een speler van deze klasse. Al sinds het baanbrekende Bosman-arrest in 1995 stijgen de prijzen voor voetballers met grote vaart. Al in 2000 werd er 112 miljoen gulden (58,5 miljoen euro) betaald voor Luis Figo en dit soort bedragen waren in het decennium dat erop volgde alles behalve een uitzondering. Conclusie: Ja, vergeleken met twintig jaar geleden is het inderdaad ongelooflijk hoeveel geld er tegenwoordig omgaat in het voetbal: zowel wat betreft transfersommen, als wat betreft salarissen, sponsorinkomsten en andere gelden.
Is dit nou een goede of een slecht zaak? Zoals al eerder geschreven, zijn er velen die deze vraag instemmend zullen beantwoorden. Deze vraag kunnen we gaan beantwoorden van twee kanten: aan de ene kant hebben we het financiële aspect, aan de andere kant hebben we het sportieve aspect.
Laten we allereerst beginnen met het financiële aspect. Evenredig met de groei van de hoeveelheid geld die omloopt in het voetbal, groeide de merchandising: hedendaags worden er niet alleen shirts van clubs verkocht, maar tevens sjaals, trainingspakken, petten, mokken, pennen, noem het maar op. En geloof het of niet, fans betalen zich helemaal kleurenblind aan merchandise.
Cristiano Ronaldo is volgens velen de beste voetballer van de wereld. Niet gek dus dat er ontelbaar veel mensen zijn die zich met hem willen identificeren en dus een shirt, pet of mok kopen met daarop Ronaldo's naam. Er is berekend dat Ronaldo in de kleine twee jaar die hij speelt in Madrid al ruimschoots de 94 miljoen euro die voor hem betaald is, heeft terugverdiend voor de club via dit soort merchandising. Nu, zes jaar na zijn transfer, is hij nog steeds de absolute ster en heeft Real Madrid ontzettend veel winst gemaakt door CR7.
Clubs als Real Madrid staan kortom volledig in hun recht voetballers te kopen voor zulke enorm hoge bedragen: het verdient zich als het goed is terug en bovendien worden er op het veld als het goed is door de aankoop van die voetballers betere prestaties geleverd.
De vraag die velen zich stelde na de transfer van Ronaldo was: ''Hoe kan deze transfer zoveel geld hebben gekost?'' Manchester United was wel zo slim om te denken dat meer dan 90 miljoen euro voor een speler een enorm bedrag is. Met dit geld kan weer volop geinvesteerd worden in de jeugd bijvoorbeeld. Bij Real Madrid waren ze, zoals eerder genoemd, wel zo slim om zich te bedenken dat ze die transfer dubbel en dwars gingen terugverdienen. Iedereen kwam uiteindelijk als winnaar uit deze deal.
Andere voorbeelden van positieve effecten:
